Van Jägerbomb naar Coronabom, wat een wereld…

Wat leven we dit moment toch in een rare wereld. Persoonlijk merk ik aan mezelf dat ik in een soort waas leef. Het ene moment heb ik de situatie zover het kan geaccepteerd en zit ik met een zelfgemaakte latte in de zon te genieten van de eerste stralen en een goed boek. Ik heb al twee boeken uit in een week tijd, say what!? Ja echt! Eerlijk gezegd herken ik mezelf hier ook niet helemaal in. Maar het andere moment voel ik de onrust weer toeslaan; dit is mijn bedrijf, waar ik zo hard voor heb gewerkt en nu het ligt weer stil. Een van mijn beste vriendinnen, Amber, heeft ooit gezegd dat schrijven helpt om iets van je af te zetten en ik merk dat ik daar nu heel erg de behoefte aan heb. Zoals jullie weten is de blog op mijn site niet alleen een beauty blog. Ik geef jullie graag een kijkje in mijn leven maar normaal gesproken komt het er niet van omdat mijn hoofd overloopt met andere dingen. Nu komen de woorden als vanzelf en merk ik dat hier toch meer mee wil doen. Laat me in de comments weten wat je daar van vindt!

Moed indrinken…

Twee weken geleden waren wij op ski vakantie, samen met onze lieve vrienden. De mannen waren al vaker samen op ski vakantie geweest en nu mochten wij mee (hadden wij ff geluk). Na maanden voorpret was het dan eindelijk zo ver. En eerlijk is eerlijk, het was niet alleen pret voor mij. Ik vond het SPANNEND! Mensen die mij persoonlijk goed kennen weten dat ik niet de allergrootste held ben en boven aan een berg gaan staan en maar naar beneden glijden…!? Mwah, ik moest het allemaal nog eens zien. Boven op de berg kon ik alleen maar denken aan wijn (lees: moed indrinken) en tijdens het skiën kreeg ik honger van het constante geroep; PIZZAPUNT! Je kan dus wel zien waar mijn interesses liggen. Nee, heel eerlijk, ik had gehoopt een verborgen talent te vinden deze vakantie maar dat heb ik in skiën zeker niet gevonden. Maar het was een geweldige vakantie, dat staat voorop! En volgend jaar wil ik trouwens sowieso weer. Voordat we vertrokken grapte we wel eens dat we misschien wel een weekje extra vakantie zouden hebben. Niet wetende dat een week later dit grapje werkelijk zou worden…

De laatste dag van de vakantie waren de gevolgen ook in Oostenrijk merkbaar. De hele week was er eigenlijk “niks” aan de hand. Het enige waar ik me druk over maakte was de hoeveelheid Jagerbombs die er op sommige dagen doorheen gingen. En dan meer in de zin van het effect die ze op mij hadden. Vooral uiteraard de dag erna. Ski liften en ski leraren zijn dan toch ineens een stuk minder leuk kan ik je vertellen. Nee, er was eigenlijk niks aan de hand tot vrijdag, toen ook daar een dag later alle restaurants, kroegen en pistes dicht zouden gaan. Via social media krijg je toch van alles mee over de situatie in Nederland. Maar dit, nee dit zag ik niet aankomen.

Slapeloze nachten door tijdelijke sluiting

Vorige week maandag heb ook ik het besluit moeten nemen, na lang wikken en wegen en een slapeloze nacht, dat ik voorlopig niet ga werken. Hygiëne en het welzijn van mijn klanten staan bij mij voorop en in deze periode kan ik dat niet garanderen. Daarom neem ik graag mijn verantwoordelijkheid. Zoals vele andere ondernemers met mij. Maar geloof me, dat is alles behalve makkelijk. Vooral gezien mijn afgelopen half jaar. Eindelijk had ik mijn draai weer gevonden in het werk. Eerlijk is eerlijk, vanzelf is het niet gegaan. En net nu ik op het punt was dat ik dacht dat ik het ergste had gehad komt dit. Dat doet zeer, echt waar! Want ondanks dat je je bekommert om het welzijn van je klanten, heb je toch het gevoel dat je faalt omdat je weer de afspraak afzegt (ondanks dat afspraken ook zelf al werden afgezegd door klanten). Je hebt zolang gewerkt voor je bedrijf en ineens MOET je stoppen en wie weet voor hoe lang. Drie weken? Vier weken? Misschien wel 2 maanden? Niemand die het weet. Maar goed, ondanks dat het veel spanningen geeft en verdriet, besef ik me ook dat er nu ook mensen zijn die in een nog heftigere situatie zitten. Want terwijl wij thuis zitten, misschien lekker in het zonnetje buiten in de tuin, zijn er mensen die liggen te vechten voor hun leven in het ziekenhuis, door Corona of een andere ziekte.

Er zijn opa’s en oma’s die helemaal alleen thuis zitten, wachtend op een belletje van hun kind of kleinkind. Maar ook mensen die juist nu niet thuis kunnen zijn, denk aan de zorg, agenten, supermarktmedewerkers, mensen die werken in het openbaar vervoer en transport en zo zijn er nog heel veel beroepsgroepen die gewoon door moeten, voor ons. Zodat ons landje, zo goed en zo kwaad als het kan toch door kan blijven gaan. Zodat onze zorgmedewerkers kunnen zorgen voor onze geliefde, agenten nog steeds kunnen zorgen voor veiligheid in onze straten en supermarktmedewerkers ervoor zorgen dat we ‘s avonds gewoon ons prakkie kunnen eten. En zoals ik al zei, zo zijn er genoeg beroepsgroepen die door moeten. Voor ons welzijn. Heb daar respect voor. Want natuurlijk willen we allemaal door en ons normale leventje oppakken; gewoon werken en leven. Maar dat gaat nu niet. Dus BLIJF THUIS als je niet naar buiten moet.

Wees lief voor elkaar!

Ik heb afgelopen weekend dus ook echt met verbazing zitten kijken naar het nieuws over de stranden en parken. Om eerlijk te zijn had ik hier een heel stuk over getypt maar ik heb het weg gelaten omdat mijn woede misschien iets teveel van het scherm spatte. Waarom? Wat heeft het voor zin, al die negativiteit? Ja ik was boos, als mens en ondernemer. Ik gooi mijn zaak dicht met alle gevolgen van dien, maar voor het welzijn van mijn medemens staat bovenaan. Maar sommige van mijn medemensen hebben daar schijnbaar gewoon lak aan.

Persoonlijk merk ik ook dat ik zelf heel gevoelig ben voor al die negativiteit, angst en onwaarheden die er op het moment rondcirkelen. Ik heb daar last van en daarom wil ik er niet teveel aan mee doen. Laten we zorgen voor elkaar, positief blijven en dankbaar zijn voor alles want dat wat eerst zo normaal was is nu ineens alles behalve normaal. Ik heb het afgelopen half jaar vaak gezegd; het is wat het is. En dat is nu ook. We kunnen hier zelf niks aan veranderen. We moeten dit over ons heen laten komen, we moeten dit ondergaan.

Het is wat het is, zolang het nog maar wat is.

Dus volg alsjeblieft de adviezen op, heb respect voor elkaar, wees lief voor elkaar en blijf thuis!

X Renske